Wormen

Parasitaire infecties bij paarden komen vaak voor. De meeste grazende paarden zijn besmet maar op veel bedrijven is het probleem minimaal doordat er regelmatig behandeld wordt. Dit neemt niet weg dat de infectiedruk hoog kan zijn en dat bij stopzetten of onvoldoende behandelen zeer snel opnieuw problemen ontstaan. De belangrijkste wormbesmettingen bij paarden worden hier besproken. 

Grote bloedworm

Het belang van dit type wormen is de afgelopen jaren duidelijk afgenomen. Zij bevinden zich meestal in kleine aantallen in de blinde darm.

Cyclus

De larven die in het opgenomen gras zitten dringen de darmwand binnen, deze gaan via de kleine bloedvaatjes naar de grote darmslagader. De larf groeit in de darmwand uit tot een volwassen worm en gaat daar eitjes leggen. Hierdoor komen de eitjes met de mest weer op het land. Zo is de cyclus weer rond en begint het weer van voor af aan. 

Symptomen

De larven kunnen zich ophopen in de darmbloedvaatjes of darmslagader, hierdoor kan er een ontsteking of thromboses ontstaan. hierdoor komt de bloedvoorziening van de darmen hier en daar in het gedrang met koliek, vermageren en diarree als gevolg. De andere symptomen zijn een doffe vacht, verminderde eetlust, koorts en in ernstige gevallen zelfs kreupelheid of verlammingsverschijnselen. 

Behandeling

Je kunt deze worm bestrijden met wormenmiddelen waar ivermectine in zit. omdat paarden tot de leeftijd van 5 - 6 jaar extra gevoelig zijn voor ingekapselde larfjes word er geadviseerd om dieren van deze leeftijd die in besmette weide hebben gelopen in november -  december preventief te behandelen met moxidectine. Alle andere wormenmiddelen zijn niet actief tegen de ingekapselde stadia. 

Kleine bloedwormen

De kleine bloedworm is de belangrijkste parasitaire aandoening bij paarden. Ze zitten in de dikke darm en meestal in grote groepen. Dit kan bij elke leeftijd opkomen want er word geen immuniteit opgebouwd tegen deze worm

cyclus

Tijdens het grazen worden de infecteuze wormen opgenomen er komen ze in de dikke darm terecht. In de blinde en dikke darm dringen ze direct door in het darmslijmvlies, hier kunnen 2 dingen gebeuren

• De larfjes ontwikkelen zich tot volwassen wormen en leggen eitjes waar weer nieuwe infecteuze larfjes uit komen, en worden weer opgenomen via het gras.
• Ook kunnen de larfjes zich in de darmwand nestelen en in een soort slaap terechtkomen, dit gebeurd doordat de volwassen wormen een signaalstof afgeven waardoor de larfjes inactief worden. Zodra deze signaalstof wegvalt worden de larfjes weer actief, dit komt voor wanneer de volwassen worm verdwijnt.

De larfjes kunnen bij koud en vochtig weer drie maanden overleven bij warm zonnig weer is deze levensduur veel korter

symptomen

Je hebt twee perioden wanneer deze wormen voorkomen dit is in de zomer en de winter.

In het einde van de zomer kun je in de darm de meeste aantal wormen in de darmwand vinden, deze zijn niet echt schadelijk maar kan het paard wel aan conditie verlies lijden en vaak ook vermagering. 

De zogenaamde wintercyathostominosis is veel belangrijker hierbij komen de larven massaal in vrijkomen en een acute darmontsteking veroorzaken. Dit kan eventueel leiden tot diarree, koorts, vermageren, koliek en een eventuele infectie met salmonella mogelijk, in de allerergste gevallen kan het paard overlijden.

Behandeling

Behandeling tegen deze worm is lastig, want op het moment dat je de volwassen wormen bestrijd kunnen ze geen signaalstof afgeven waardoor de larfjes inactief blijven, het enige wat zou kunnen helpen is de stof moxidectine die ingekapselde wormen/larven bestrijd. 

Aarsmade/Aarsworm

Deze worm is niet gevaarlijk voor de gezondheid van je paard maar kan wel vervelend zijn met de jeuk bij de anus, ontwormen tegen deze worm is lastig I.v.m. te veel resistentie   

Deze volwassen wormen leven in de dikke darm, hiervan kruipen de vrouwelijke wormen nar de rectum en leggen daar hun eitjes en blijven plakken rondom de anus. na een tijdje vallen ze er af en kunnen ze weer worden opgenomen door het paard.

Symptomen

Paarden hebben meestal jeuk rondom de anus, door deze jeuk gaat het paard met zijn staart schuren. Hierdoor worden de eitjes die de jeuk veroorzaken verspreid. Verder veroorzaakt deze worm geen geen schade.

Veulenworm

Deze worm komt voornamelijk voor bij veulens die jonger zijn dan 6 maanden, in nederland is zo'n 60% van de veulens besmet. Bij de volwassen paarden is hij ook aanwezig maar wel in de rust-fase, ook wel latent aanwezig genoemd. Na de geboorte van het veulentje word deze latente infectie actief en komen de larven in de moedermelk het veulen kan hier heel ziek van worden terwijl de moeder er geen last van heeft

Cyclus

Besmetting word het vaakst overgedragen via de biest, en de melk die het veulen krijgt van de moeder. Tot 6-7 maanden oud kunnen de veulens dit krijgen. De opgenomen larven trekken binnen bij de bloedbaan en komen zo bij de longen. Eenmaal in de longen worden ze opgehoest en opnieuw ingeslikt naar de darmen. In de darm word de larf binnen 10 dagen volwassen, en begint eitjes te produceren. de larven uit deze eitjes kunnen de huid van het veulen perforeren en het jonge dier her-infecteren. De eitjes worden uitgescheden via de mest.

Symptomen 

Er kunnen ademhalingsproblemen ontstaan, en jeuk. De jeuk komt als de larven de huid binnendringen. Als er volwassen wormen in de darm komen kan dit een ontsteking veroorzaken met diarree en koliek tot gevolg.

Spoelworm

Spoelwormen komt alleen bij jonge paarden voor. De wormen zijn rond de 50 cm lang en wit van kleur. De eitjes van deze worm bevinden zich in de wei, en zijn bestand tegen veel weeromstandigheden en kunnen zij vaak wel jaren lang levend blijven. Paarden kunnen zich wel goed beschermen tegen de worm, veulens kunnen dit echter nog niet. Oudere paarden scheiden geen wormen meer uit omdat deze in hun leven al eerder immuun zijn geworden.

Cyclus

De eitjes worden opgenomen via de mond, waarna ze zich ontwikkelen tot larven en door het lichaam heen trekken. Als de larven  bij de darm zijn, gaan ze verder naar de lever en de longen. Hier worden ze weer uitgehoest en vervolgens ingeslikt weer terug naar de dunne darm. In de dunne darm groeien ze op tot volwassen spoelwormen en beginnen zij met eitjes uitscheiden.

Symptomen

Veulens tot 6 maand kunnen ademhalingsproblemen krijgen zoals hoesten of neusvloei. De algemene symptomen zijn: vertraagde groei, suf, magere dieren, doffe vacht en een gezwollen buik. Bij een erge besmetting kunnen de volwassen wormen een verstopping veroorzaken. En bij veulens kan dit leiden tot een scheur  in de darm en deze overleven het dan niet.

Lintworm

De lintwormen bevinden zich vaak in het eind van de dunne darm of het begin van de dikke darm. Paarden van elke leeftijd kunnen deze worm oplopen vooral in de late zomer.

Cyclus

De lintworm komt via een tussengastheer, in dit geval de mijt. De larve worden opgegeten door de mijt, die op zijn beurt wordt opgegeten door het paard. eenmaal in het paardenlichaam kruipt de larve weer uit de mijt, en begint zich te nestelen in de darmen. Wanneer het volgroeit is gaat het eitjes uitscheiden die dan weer op het lang komen. 

Symptomen

Paarden kunnen zich goed beschermen tegen de lintworm, hoewel een kwart van alle paarden besmet is lijdt het zelden tot ernstige infecties. Het probleem komt vooral bij zware infecties voor, doordat het de darmbewegingen kan beïnvloeden. Dit kan lijden dot 3 verschillende soorten koliek,  krampen, obstructies en invaginaties( de dunne darm schuift dan over de dikke darm heen voor een stukje). Via een  bloedtest kun je erachter komen of het paard besmet is, via een mestonderzoek kun je dit  niet zien omdat de eitjes onregelmatig worden uitgescheden. 

Horzels

De grote luidruchtige paardenvlieg. Ze worden het vaakst gezien tijdens droge en warme periodes.

Cyclus

In het najaar zijn de horzels actief, dan leggen zij eitjes op de haren van het paard bijvoorbeeld de manen  of  de onderbenen. De eitjes blijven  vastplakken en worden vervolgens dan opgelikt door het paard. De eitjes  worden larven in de mond en zorgen hier voor ongemakken als gaatjes in de tong. Na een verblijf in de keel komen ze in de maag terecht, hier hechten ze zich in de bovenkant vast en overwinteren hier. In het late voorjaar laten ze weer los en  worden weer eitjes uitgescheden worden via de mest. En dan kunnen  ze zich weer ontwikkelen als horzels.

Symptomen